#Blog 5
Eindelijk het is vrijdag 11 mei ik heb een wat onrustige nacht gehad en ben vroeg wakker. Ik hoop dat er tijdens de echo toch nog een tussenschot zichtbaar is.. dat zou iets gunstiger zijn. Ik sta op en neem een douch en begin aan mijn ochtend ritueel, vrijdag is mijn vrije dag dus ik kan de dag rustig beginnen. Ik heb door de zenuwen niet echt trek, dus ik start de dag met een kopje koffie en een banaan om toch iets op de maag te hebben.
Om half 11 stappen we de auto in richting het AMC voordat we de afspraak hebben moet ik eerst nog een pasje aan laten maken. Nadat ik mijn pasje heb laten aanmaken nemen we plaats in de wachtruimte. Ik hoop zo dat er straks bij de echo een tussenschot word gezien, dat zou de situatie al iets gunstiger maken. Ik word opgeroepen en loop met lood in mijn schoenen de echo kamer in. Ik ga liggen en de echoscopist verteld wat ze gaat doen en plaatst het echo apparaat op mijn buik. Ze gaat te werk en we wachten af.. al snel geeft ze aan dat er geen tussenschot te zien is en dat het inderdaad om een mono- mono tweeling gaat. We balen maar gaan direct van het positieve uit. De tweeling is goed gegroeid het zijn echt al mini mensjes geworden. De echoscopist doet een nekplooi meting en geeft aan dat deze iets verhoogd is, 3.8 mm (vanaf 4 en hoger moet er verder onderzoek komen en 4.5 is zorgelijk). Ik schrik enorm en ben bang dat er iets mis is met de baby’s. Bij Mono-Mono tweelingen heb je namelijk een verhoogde kans op chromosoom afwijkingen.
Ik voel angst en begin gelijk met piekeren en stel direct wat vragen. De echoscopist geeft aan dat het vaak voor komt bij jongetjes en het lijkt erop (Nub- theorie) dat je jongetjes gaat krijgen, dus nog even geen zorgen wacht de Nipt- test maar even af. De echoscopist gaat verder met haar onderzoek en doet diverse metingen en kijkt hoe de bloedtoevoer in de navelstrengen is en of de kindjes op schema liggen qua groei en gewicht tot nu toe ziet alles er goed uit.
Na de echo hebben we een gesprek met de gynaecoloog. Ze is verbaasd wat ik allemaal al weet en bevestigd de procedure. De komende maanden zal ik om de week op controle moeten komen voor echo’s en het staat vast dat ik met 32 weken een geplande keizersnede ga krijgen. We bespreken de echo’s en ik stel vragen over de nekplooi meting, ze kan mij niet helemaal gerust stellen maar ik moet het er op dat moment mee doen..
Pfff wat een dag, ik had mij een eerste zwangerschap wel even heel anders voorgesteld. Wat een risico’s zitten er aan deze zwangerschap zeg, de arts gaf aan dat maar 50% van deze tweelingvormen het redden, en de verhoogde risico’s op spontane vroeggeboorte wat veel bij meerling zwangerschappen voor komt. Laat staan als het wel allemaal goed gaat en de baby’s met 32 weken gehaald worden wat natuurlijk heel vroeg is en ook niet zonder de nodige risico’s. Mijn hoofd tolt… laten we maar het beste ervan hopen en leven van echo naar echo.
Reactie plaatsen
Reacties